บ้านหลังเล็กๆ ของ DigitalBoyz

สวัสดีกับผู้อ่านทุกๆ ท่าน ตอนนี้คงเบื่อแล้วสินะที่เจ้าของบล๊อกไม่มาอัพเดทห่าอะไรเลยบนบล๊อกนี้ เจ้าของบล๊อกยังไม่ตายนะครับ ตอนนี้ก็มาแค่บอกให้รู้เฉยๆ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรเลย แต่เดี๋ยวอาจจะมีมาโพสบ้าง ก็ดูๆ ละกันครับ 😛

เอาล่ะ มาต่อกันครับ หลังจากที่ผมมาตก กพ แล้ว อย่าคิดว่าจะสบายอย่างที่เห็นนะครับ เรื่องเน่าๆ บนกราบพัก กพ เยอะครับ น้องๆ ที่คิดจะมาอยู่นี่ คิดใหม่นะครับ

เดี๋ยวจะเล่ารายละเอียดครับ อยู่ในนี้ พี่แกจะเน้นระบบอาวุโสเหมือนรับน้องสมัยมหาลัย แต่หนักกว่าครับ นี่ขนาดผมมองโลกในแง่ดีสุดๆ แล้วนะเนี่ย คือหาเรื่องแดกได้ทุกวัน รุ่นพี่บ้าอำนาจสุดๆ เรื่องงานไม่เท่าใหร่หรอกครับ เครียดเรื่องพี่ๆ แกมากกว่า ทำดีให้ตายแค่ใหนพี่แกก็หาเรื่องมาแดกอยู่ดีครับไม่ต้องกลัวหรอก

เรื่องกฏนี่ รุ่นพี่อบรมเราทุกวัน แต่รุ่นพี่ก็ปหกกฏซะเองแบบนี้ มันน่านับถือตรงใหนเนี่ย เช่น บอกห้ามใส่รองเท้าเข้ากราบพัก แต่ผมมองที่เท้าพี่แก รองเท้าชัดๆ

ไปๆ มาๆ กลายเป็นบ่นเรื่องรุ่นพี่ซะละ แต่ยังไม่หมดนะ เรื่องทำความสะอาด เอาจริงๆ ถ้าพี่ทุกคนที่นอนอยู่ช่วยกันคนละนิดมันจะไวกว่าเยอะ แต่นี่ให้รุ่นน้องทำอย่างเดียวเลย คิดกันเป็นมั้ยเนี่ย จิตวิทยาการปกครองคนก็ไม่มีกันเลย

จบเรื่องรุ่นพี่ก่อน มาเรื่องงานแผนกบัญชีพลบ้าง งานก็ไม่ค่อยอะไรมาก เซ็นรับเอกสารกองเท่าภูเขาอย่างเดียว กับตรวจสอบเอกสารดีๆ วันแรกผมก็พลาดมาละ แล้วก็ช่วยงานคนอื่นๆ นิดหน่อย อาจจะไม่ค่อยลำบากมาก เหมือนงานออฟฟิตทั่วๆ ไป แต่โดยรวมแล้วผมไม่ค่อยเต็มใจมาเท่าใหร่ ทำให้จิตใจผมเกิดอาการต่อต้านอย่างอ่อนๆ ทำให้รู้สึกเหมือนทำงานไปวันๆ ซะมากกว่า ส่วนงานที่ pvs หรอ ลำบากแค่ใหนก็สู้ตายครับ เพราะงานที่รัก ผมสู้ทุกอย่างต่อให้ลำบากแค่ใหน

ไปๆ มาๆ กลายเป็นบ่นซะละ มีแค่นี้แหละครับ แฮ่ ขอตัวไปทำงานต่อละ

กว่าจะได้มาเขียนบล๊อกแชร์ประสบการ เล่นเอาเหนื่อย อีกแปปเดียวผมก็จะกลับค่ายแล้ว วันที่ 18 นี้แหละ เอาจริงๆ ก็มีไดอารี่ที่ผมเขียนอยู่ทุกวัน แต่ไม่กล้าเอามาลง อาย 555555+ พอมาอ่านย้อนอีกที ก็มัวแต่คิดว่า กรูเขียนอะไรไปวะ แต่ก็มีความทรงจำเก็บไว้ในนั้นเหมือนกัน เอาล่ะ เข้าเรื่องก่อน

การเป็นทหารเรือ อย่างน้อยก็ลำบากน้อยกว่าเหล่าทัพอื่นๆ (แต่ก็ถือว่าหนักสำหรับคนร่างกายไม่ดีแบบผมอยู่ดี)

การฝึกนั้น จะแยกเป็นสองเดือน

เดือนแรกนั้น จะเป็นการฝึกท่าทหารราบ คือท่าซ้ายหัน ขวาหัน ขออนุญาตผ่าน ขอเข้าพบผู้บังคับบัญชา ฯลฯ เอาง่ายๆ คือเรื่องระเบียบพื้นฐานนั้นแหละ ส่วนเดือนสองนั้น จะเป็นการฝึกท่าปืน พวก วันทยาวุธ เรียบอาวุธ ท่านั่งยิง นอนยิง (ผมไม่ได้ออกไปฝึกกับเขาเลยซักครั้ง…..)

ทหารเรือนั้น หลังจาก 4 โมงแล้ว จะมีร้านค้าที่เรียกว่า “แผง” ให้เราไปเดินชอปปิ้งกันครับ จะซื้อข้าว ซื้อของกิน ขนม ของฝาก ของใช้ส่วนตัว มีขายหมดครับ ส่วนเรื่องโรงเลี้ยงนั้น สมชื่อสุนัขไม่รับประทานจริงๆ ครับ กินแล้วขี้พุ่งกันเป็นแถบๆ

ส่วนเรื่องความเป็นอยู่นั้น ถามว่าเป็นยังไง? สำหรับผมถือว่าเครียดพอสมควร กว่าจะปรับตัวให้ชินได้ก็ใช้เวลาอยู่ครึ่งเดือน ทั้งๆ ที่ผมเป็นคนปรับตัวง่ายแล้วนะ แต่มาอยู่แบบไม่เต็มใจนี่ มันทำใจให้ชินยากจริงๆ ครับ

วันนี้ไม่ค่อยมีเวลา มาเล่าแค่นี้ก่อนละกันครับ