มาต่อกับเอนทรี่ ที่ผมเกริ่นไว้ในคราวก่อนกันนะครับ
สิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ อาจขัดใจพวกโลกสวยหลายๆ คน เพราะฉะนั้น ถ้าคิดว่าตัวเองโลกสวย กด X ทางขวามือออกไปเลยครับ
เอาล่ะ เข้าเรื่องจริงๆ ซักที มุมมองนี้เป็นเฉพาะมุมมองของผมคนเดียว เพราะฉะนั้น อาจผิดพลาดไปบ้างนะครับ ปรัชญาที่หนึ่งกล่าวไว้ว่า ทุกคนเกิดมาเป็นคนชั่ว การทำดีจึงเป็นสิ่งที่เหมือนของปลอม (ราวๆ นี้แหละจำได้ไม่หมด -_-) นั่นก็ถูกของเขาครับ มนุษทุกคนไม่รู้จักพอผม มีกิเลสตัณหา อยากจะหาสิ่งของนอกกายมาเพื่อสร้างความสุขให้กับตัวเอง (ผมก็เป็นมนุษเดินดินคนนึง แบบนี้ก็ต้องเป็นครับ) เอาล่ะ มาเข้าเรื่องกัน จริงหรือ ที่คำว่า ทำดีหวังผลตอบแทนนั้น ไม่มีอยู่จริงบนโลกนี้ เรื่องนี้คือเรื่องจริงครับ อย่างน้อยๆ เวลาคุณช่วยเหลือใคร คุณก็หวังคำว่าขอบคุณแล้วถูกมั้ยครับ? หรือจะเถียง?
เพราะฉะนั้น คำนี้ถึงไม่มีจริงบนโลกนี้ตามความคิดของผมไงครับ ตามสัญชาติญาณมนุษแล้ว ทุกคนทำเพื่อตัวเองทั้งนั้นครับ แต่เพราะไม่ว่าจะเป็นคำสอนจากคนรุ่นก่อนๆ ศาสนา กฏหมายบ้านเมือง หรือจะอะไรก็แล้วแต่ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้คนเรา รู้จักช่วยเหลือคนอื่นในสังคม ทำให้สังคมของคนเรานั้นไม่วุ่นวายหรือเกิดกลียุคขึ้น
แต่ถึงหัวข้อผมจะเกริ่นแบบนั้น ผมก็ยังสนับสนุนให้ทุกคนทำดี ช่วยเหลือคนอื่นเท่าที่เราพอจะช่วยได้ (มายืมตังก็ขอบายนะครับ!) แต่ผมคิดว่า มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้มีคนดี 100% ในโลกของเราได้ แต่ จุดเริ่มต้นที่ดีที่สุด คือตัวของเราเอง ไม่ว่าใครจะว่ายังไง ผมก็ยังขอทำตามเจตนารมณ์ของผมต่อไป ถึงจุดยืนอาจมีเปลี่ยนแปลงไปบ้างตามกาลเวลา แต่หลักๆ เนื้อหายังคงเหมือนเดิมครับ
