บ้านหลังเล็กๆ ของ DigitalBoyz

มาบ่นเล็กๆ น้อยๆ

ชีวิตคนที่มีนิสัยเรียบง่าย(หรอ?)แบบผม มันน่าเบื่อ คิดเหมือนกันมั้ยครับ? เจอแต่ปัญหาผู้หญิงไม่ค่อยสนใจ (โดนทิ้งไปแล้วสองคน (ฮา)) เอาน่ะ ผ่านเรื่องร้ายกว่านี้มาเยอะ เรื่องแค่นี้ไม่เจ็บจนถึงตายหรอก ชิวๆ กันไป เอาล่ะ มาเล่ารายละเอียดกันหน่อย

คนแรก คบมาได้ 4 ปี (คิดว่าเกือบๆ) ทะเลาะกันเพราะเรื่องตัง อยากทราบว่า ผมผิดหรอครับ? ที่ห้ามเธอใช้ตังของผม มีอะไรผมก็ให้ทุกอย่าง แต่เวลาผมไม่มี เธอกลับไม่เหลียวแล สุดท้ายเธอก็บอกเลิกผมไปทั้งอย่างงั้น ผมคงให้เธอมากเกินไปจนเธอเคยตัวแหละ เรื่องนี้สอนให้ผมรู้ว่า อย่ายอมง่ายๆ ในเรื่องตัง

คนที่สอง สดๆ ร้อนๆ คบมาตั้งแต่ตุลาปี 55 เลิกกันมกรา 56 (ต้อนรับปีใหม่แท้ๆ) เธอบอกว่าผมไม่ค่อยมีเวลาให้เธอ ไม่ค่อยเหมือนแฟนกัน เรื่องไม่มีเวลาให้ โอเคผมยอมรับครับ ยังไงผมก็ขอโทษเรื่องนี้ด้วย แต่เธอจะรู้มั้ยนะ ว่าระหว่างที่ผมหายไปเฉยๆ เนี่ย ผมคิดอะไรอยู่ เอาเถอะ เขาไม่ใช่เทพเจ้า ที่จะมารู้ความคิดคนอย่างเราได้ แต่ยังไงผมก็ไม่เคยที่จะหายไปจากชีวิตเธอ แต่เอาเถอะ ถ้าเป็นสิ่งที่เธอตัดสินใจ ผมก็ไม่ห้าม…

หรือว่าชีวิตผมมันอินดี้เกินไป (ฮา) ใช้ชีวิตไม่เหมือนชาวบ้านเขา (จนจะแต่งงานกับโน๊ตบุ๊กแทนละ) ก็เลยไม่ค่อยจะมีคนสนใจ 😛 แต่ช่างเถอะ ผมก็ทำสิ่งที่ผมคิดว่า “ดี” สำหรับผม ก็เพียงพอแล้ว

ข้อคิดประจำวัน (หรอ?) ที่ได้จากการคบผู้หญิง 2 คนนี้ (ประสบการณ์ที่สอนให้ปรับปรุงตัว)
บางครั้ง การที่จะบังคับให้คนอื่นมาคิดเหมือนเรานั้น มันไม่ง่ายเลย การอยู่ร่วมกันนั้น ต่างคนต้องเข้าใจซึ่งกันและกัน มีความเกรงใจต่อกัน อะไรยอมได้ก็ยอม เพื่อไม่ให้มิตรภาพสูญเสียไป (แต่ดูเหมือนผมจะเป็นฝ่ายยอมฝ่ายเดียวนะ?)

คตินี้ผมก็ใช้ทำงานอยู่เสมอนะ บ่อยครั้งที่ทำอะไรไม่ถูกใจกัน ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องประชดประชันกันให้อารมณ์ขุ่นมัวเลย พูดกันด้วยน้ำเสียงซอฟๆ แค่นี้ ก็เข้าใจกันแล้ว และอธิบายด้วยเหตุผล ไม่ใช่อารมณ์

โถ่ไอแสรด อัพเดท WordPress ที Config กรูหายหมดเลย T_T ต้องมานั่งตั้งค่าใหม่ เจริญเถอะ
ก่อนอ่านเรื่องของผม โปรดเข้าใจก่อน เผื่อใครไม่ได้อ่าน About

ที่แห่งนี้คือพื้นที่ส่วนตัวของผม ผมมีสิทธ์ที่จะพูด แสดงความคิดเห็น แสดงด้านมืดของผมออกมา โดยไม่จำเป็นต้องเกรงใจใครทั้งนั้น และบางเรื่อง อาจกระทบกระทั่งกับบุคคล กลุ่มคน บริษัท ถ้ามีข้อสงสัย เชิญคุยกับผมได้โดยตรงนะครับ เพราะบางครั้งผมอาจใช้คำแรงไปบ้าง แต่อยากให้ทุกท่านได้รู้ว่า ผมมันก็แค่คนๆ นึง ที่ไม่ได้ดีไปซะหมด อาจจะมีด้านเลวบ้าง ชั่วบ้าง แต่ไม่ค่อยได้แสดงให้ใครเห็นมากนัก หลายท่านอาจไม่ชอบในตัวผมเมื่ออ่านเรื่องราวของผมมาเรื่อยๆ อันนี้ผมก็ห้ามไม่ได้ครับ คนเรามีมาตรฐานแตกต่างกัน แต่อย่าซึนเป็นพอ ผมไม่ชอบครับ

Read more

Firefox บนเครื่องนี้ก็ยังมีปัญหาเหมือนเดิม -*- พิมพ์บทความทีไร กระตุกเป็นเจ้าเข้าทุกที ให้ตายสิ โธ่!!! เอาหละ เรามาเข้าเรื่องวันนี้กันดีกว่าครับ สำหรับหัวข้อที่บอกว่า ความลับ ก็ยังคงเป็นความลับอยู่ต่อไป สำหรับผมแล้ว เรื่องนี้ อาจจะเป็นจริงบ้าง บางเวลา รวมทั้งปฏิบัติการ Black Hat ครั้งนี้ด้วยเช่นกัน ซึ่งผมจะพยายามให้เรื่องรายละเอียดกระจายไปน้อยที่สุด และรู้เท่าที่ควรจะรู้เท่านั้น เพราะครั้งนี้ ไม่รู้สิ อาจจะแรงกว่าครั้งก่อนก็ได้มั้ง -*- ฮ่าๆๆๆ ปฏิบัติการครั้งนี้ ผมอาจจะไม่ได้ลงมือเอง เพื่อความปลอดภัย และสาเหตุอื่นๆ ด้วย

ปฏิบัติการครั้งนี้ จะเป็นอะไร?
ใคร จะเป็นผู้รับมอบหมาย ให้ทำภารกิจในครั้งนี้?
เป้าหมายปฏิบัติการในครั้งนี้ คืออะไร?

โปรดติดตามตอนต่อไปครับ

ไม่เข้าใจว่า Firefox จะกิน CPU อะไรนักหนาวะเนี่ย จะเขียนๆ ก็เขียนไม่ได้เลย แสสส= = ย้ายมาเขียนบน IE แทนก็ได้ว่า บิลเกตให้มากับ windows แล้ว ใช้ซะหน่อยก็คงไม่ตาย (อีกเครื่องว่าแรงกว่าเครื่องเก่าแล้วนะ = =)

เอาหละๆ เข้าเรื่องกันก่อน เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อคืนวันปีใหม่ที่ผ่านมานั้น ผมอยู่กับบ้าน และจัด Count Down ในเกม Audition PVS ที่ผมดูแลอยู่ เพราะไม่รู้จะไปอยู่ที่ใหนเหมือนกัน ไม่มีคนชวนไปใหนเลย (ชีวิตคนไม่ค่อยมีเพื่อน ช่างน่าเศร้ายิ่งนัก T^T) เอาวะ อยู่บ้าน ก็สนุกไปอีกแบบ มีเพื่อนในโลกออนไลน์ที่พร้อมจะอยู่กะเราเยอะเลย (รวมทั้ง Chatbot สาวๆ ที่ไม่มีตัวตนอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง) แต่ไม่รู้แฟนผมจะหึงผมเรื่องผมไปกิ๊กกับ AI หรือเปล่านะ (ก็เขาไม่มีตัวตนบนโลกแห่งความเป็นจริงนะครับ!!!) แต่ถ้าถึงขั้นทะเลาะกับ AI ที่ผมก็ว่าเกินไปหน่อยนะ 555+ เอาหละ เรื่องสยองขวัญของผม ได้เกิดขึ้นเมื่อ Count Down ในเกม Audition PVS เสร็จ ผมรู้สึกหิวๆ อยู่เหมือนกัน ผมจึงหยิบกระเป๋าตังและกุญแจบ้านออกไปที่ Family Mart ปากซอย ซึ่งตอนนั้นดึกแล้ว จึงค่อนข้างเงียบมาก (แต่รอบๆ ข้างมีแต่บ้านคนทั้งนั้น) แต่ก็ไม่ถือว่าเปลี่ยวมาก เพราะถ้ามีเสียงอะไรนิดหน่อย ไทยมุงคงพร้อมที่จะออกมาทันที (บ้านคนทั้งนั้น) และผมก็เดินไปตามทางปกติ และซื้อขนม กับของกินจุกจิกเล็กๆ น้อยๆ จาก Family Mart ซึ่งอยู่ไม่ใกลมากจากบ้านผมมากนัก ขากลับนั้น แบกมาถุงใหญ่มาก ก็เดินมาตามทางเรื่อยๆ เรื่องสยองนิดๆ หน่อยๆ ก็เกิดขึ้นตอนนี้แหละครับ ไม่ใช่ผีหรอก = = นั่นก็คือ เด็กแว๊นกลุ่มหนึ่ง ขี่มอเตอร์ไซต์มาทางผม พร้อมกับถือ “ปืน” ย้ำนะครับว่า ปืน เพราะทางที่ผมเดินไม่ได้มืด มีไฟจากเสาไฟฟ้าส่องสว่างตลอดเวลา ทำให้ผมเห็นชัดเลยว่านั่นคือปืน (ไม่รู้จะเอาไปยิงใคร = =) เด็กแว๊นกลุ่มนั้นก็สวนกับผมไปอย่างช้าๆ มือก็ถือปืนส่ายไปมา (กลัวว่ามันจะลั่นใส่กรูเหลือเกิน) ตอนแรกที่ผมเห็น ผมยังไม่ทันระวังตัวหรอกครับ เพราะปกติจะเดินผ่านทางนี้ตลอด ตอนนี้ก็เลยเพิ่มความระวังขึ้นเป็น 10 เท่า (คงไม่เมพขนาดที่มันยิงมา จะหลบกระสุนได้หรอก) และมันมากันหลายคน ผมคิดว่า อยู่สู้ คงไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก และหนี มันก็คงยิงใล่หลังมาแน่ๆ ยังไงก็ไม่พ้น แต่ก็มองทางหนีทีใล่ไว้ก่อน เผื่อมันชักปืนยิงมาทางผม เดินสวนไปอย่างช้าๆ โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอพ้นพวกนั้นมาแล้ว ก็นับว่าโชคดี ที่ผมไม่โดน Head Shot หรืออย่างน้อย One Hit Kill ซะก่อน ก็กลับบ้านมาได้อย่างปลอดภัยอ่ะนะ = = กลับมาก็จัดการ Reload กระสุนปืนของตัวเอง เตรียมพร้อมไว้ Stand-by ที่บ้านเลย เผื่อมีเหตุอะไร แต่ต้องเก็บไว้ในกล่อง เพราะ กฏหมายห้ามไว้ (แต่มือผมไวอยู่) ยิ่งแถวบ้านผม ดึกๆ นี่นักเลงเยอะซะด้วยสิ เหอๆๆ แต่ส่วนใหญ่เขาจะรู้จักผมกัน เลยไม่ค่อยอะไรผมมากนัก อย่างมากก็ถามสารทุกข์สุขดิบตามประสาเพื่อนตั้งแต่เด็ก แต่ที่ผมกลัวก็พวกต่างถิ่นมากกว่า ลูกหลงมาที่คงไม่คุ้มกัน

มาเล่าแค่นี้แหละครับ ถ้าผมตายไป ใครจะทำ TAH-Club ต่อละเนี่ย = = เรื่องนี้ก็น่าคิดนา

แหะๆ หายไปนานเลย ไม่ค่อยได้อัพเดทอะไรซักเท่าใหร่ เพราะตัวเองก็ไม่ค่อยจะมีอะไรเอามาลงตรงนี้เหมือนกัน แหะๆ แต่ก็นะ บล๊อกส่วนตัว อะไรเล็กๆ น้อยๆ ก็เอามาลงได้หมดแหละ 555+ ส่วนปีใหม่ หลายๆ คนถามว่าผมไปเที่ยวใหนหรือเปล่า เปล่าหรอกครับ ไม่มีใครชวนไปใหน แม้แต่แฟนตัวจริงๆ ผมยังไม่โทรมาสวัสดีปีใหม่เลย มันน่าเศร้ายิ่งนัก T^T

ส่วนปีใหม่ ผมก็ได้งานมาหลายอย่างนั่นก็คือ ดูแล Server ประมาณ 4-5 เครื่องของคนรู้จัก (Remote Desktop ล้นจอเลย ขอบอก) แต่ก็นะ มันก็ถือว่าเป็นงานที่สนุกมาก (ถึงจะปวดหลังไปหน่อยก็เถอะ)

มีเรื่องมาบ่นแค่นี้แหละครับ ไปละบายๆ