เวลาตี 5 ครึ่ง ผมหลับค่อนข้างไม่สนิท หลับไปตื่นไป คงไม่ใช่เพราะตื่นเต้นที่จะได้ไปเข้าค่ายหรอก ก็ยุงในห้องมันเยอะเหลือทน เมื่อตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่ผมทำคือไปอาบน้ำซะ และเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษา ทั้งๆ ที่วันนี้วันเสาร์แท้ๆ พับแผ่สิ ผมมองกระเป๋าสัมภาระผมสำหรับค้าง 3 วัน 2 คืน ที่ผมนั่งแพ๊กไว้ตั้งแต่เมื่อคืน และตรวจสอบมันอีกรอบเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ลืมอะไรไป เมื่อตรวจจนแน่ใจแล้ว ผมหยิบมือถือของผมขึ้นมาเพื่อเชคอีเมล เนื่องจากไม่ค่อยอยากเสียเวลาเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ซักเท่าใหร่ อีเมลหนึ่งฉบับเพื่อแจ้งโปรโมชั่นสินค้าโผล่ขึ้นมาที่หน้าจออย่างรวดเร็ว และเสียงการแจ้งเตือนว่ามี Facebook Comment โผล่มาทันทีที่ผมต่ออินเตอร์เน็ตในโทรศัพท์ เวลาเช้าๆ แบบนี้ เน็ตมือถือก็ไวเหมือนกันแฮะ ผมนั่งเล่น และคอมเม้นแซวเพื่อนอยู่ซักพัก จึงกดล๊อก แล้วใส่โทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากางเกง จากนั้นผมก็แบกสัมภาระที่แสนจะหนักอึ้งออกประตูบ้านไป
ผมมาถึงป้ายรถเมล์ ที่เวลาเช้ามืดไม่ค่อยมีคนมากนัก ผมนั่งรออยู่ประมาณ 10 นาที รถเมล์สายที่ผมต้องการจึงวิ่งผ่านมา ผมเดินขึ้นไป และสังเกตุว่า บนรถไม่ค่อยมีคนมากนัก คงเพราะวันนี้วันหยุดละมั้ง ผมจ่ายตังให้กับกระเป๋ารถเมล์เสร็จ แล้วนั่งมองข้างทางตลอดเวลา เวลาเช้าๆ แบบนี้รู้สึกรถไม่ค่อยติด รถเมล์วิ่งไปเรื่อยๆ โดยหยุดพักตามป้ายบ้าง คิดแล้วก็บรรยากาศตอนเช้ามืดนี่ก็ดีไปอีกแบบ เพราะปกติผมตื่นขึ้นมาเพื่อไปมหาลัย ก็จะช่วงเวลาประมาณ 7 โมงพอดี ทำให้รถค่อนข้างเริ่มจะติดแล้ว สำหรับนักเรียนมัธยม คงถึงโรงเรียนสายอย่างแน่นอน แต่สำหรับผม 7 โมงยังเร็วไปด้วยซ้ำ เพราะวันจันทร์ – ศุกร์ เข้าเรียนวิชาแรกก็ 9 โมงเข้าไปแล้ว ทำให้ผมค่อนข้างมีเวลาเดินเล่นในมหาลัยพอสมควร ซึ่งห้องคอมพิวเตอร์ในตึกสาขาเดียวกับผม เป็นที่สิงสถิตย์ของผมกับหมู่เพื่อนๆ ในห้องเรียนเดียวกัน ซึ่งเพื่อนๆ ผมนั้น ชอบมานั่งเล่นเกมกันในเวลาเช้าๆ เพื่อรอเวลาเข้าเรียนวิชาแรก
รถเมล์มาถึงป้ายหน้ามหาลัยของผม ผมลงจากรถและเดินผ่านเข้ามหาลัยไป ผมมองทางข้างหน้าแล้วถึงกับท้อ เพราะตึกสาขาผมค่อนข้างใกลจากทางเข้าพอสมควร ซึ่งในเวลาปกตินั่น กระเป๋าผมจะมีแค่หนังสือ 2-3 เล่ม กับโน๊ตบุ๊กที่พกมาบางวันเท่านั้น แต่วันนี้เล่นแบกสัมภาระมาเพื่อไปเข้าค่าย ทำให้ผมรู้สึกเหนื่อยตั้งแต่ยังไม่ออกเดินทางเลยด้วยซ้ำ ผมเดินผ่านมหาลัยตอนเช้าๆ ไปเรื่อยๆ ผ่านกลุ่มนักศึกษาภาคเสาร์ อาทิตย์ ซึ่งผมก็คงไม่เคยเจอพวกเขาอยู่แล้วเพราะเรียนกันคนละวัน เมื่อเดินมาประมาณ 5 นาทีจึงถึงตึกของคณะที่ผมเรียนอยู่ เห็นรถบัส 4 คันจอดรออยู่หน้าตึกสาขาผม และเพื่อนๆ ในห้องผมกำลังนั่งคุยกันอยู่ ผมเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนๆ ผมเพื่อทักทายตอนเช้า “เฮ้ย หวัดดี” กลุ่มเพื่อนผมที่นั่งเล่นกันอยู่ 6 คนหันมาทักทายตอบผม “หวัดดีตอนเช้าเว้ยแฮกเกอร์ มาๆ นั่งก่อน” คำเชิญชวนของเพื่อนผมที่จับกลุ่มเล่นเกมนกโกรธบน Tablet ทำให้ผมเดินไปนั่งด้วยอย่างเสียไม่ได้ ผมวางกระเป๋าลงข้างๆ ตัวและนั่งดู เพื่อนๆ เล่นกัน ซักพัก กลุ่มผู้หญิง 2 คนเดินผ่านมา เพื่อนผมคนนึงแซวผู้หญิงกลุ่มนั้น “ว่าไงสาวๆ วันนี้โดนน้ำมนต์หลวงพ่อ คงไม่ดิ้นนะ ฮ่าๆ” ผู้หญิงคนนึงเหมือนจะรู้ตัว หันควับมาด้วยสายตาอาฆาต “ชั้นไม่ใช่ผีนะ ไอบ้า” เพื่อนผมคงสนุกที่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับผู้หญิง เลยเกิดสงครามน้ำลายกันอยู่พักใหญ่ ทำเอาผมถอนหายใจเลย
ใส่ความเห็น
คุณต้องเข้าสู่ระบบ เพื่อจะพิมพ์ความเห็น